JĘZYK RELIGIJNY DAWNIEJ I DZIŚ 4/38

Kolejny, czwarty już, tom z serii Język religijny dawniej i dziś w znakomity sposób potwierdza, że zagadnienia teolingwistyki, obok innych działów językoznawstwa otwartego, stały się istotnym i potrzebnym polem badawczym współczesnego językoznawstwa, nie tylko krajowego, ale też międzynarodowego. Recenzowany tom – co szczególnie cenne i wartościowe – ma właśnie taki ogólnopolski i międzynarodowy charakter. Perspektywa teolingwistyczna daje możliwość spojrzenia na wybrany problem badawczy w szerszym, interdyscyplinarnym ujęciu. Stąd też w opiniowanym do druku tomie ogląd stricte lingwistyczny współistnieje m.in. z perspektywą teologiczną, literaturoznawczą, filmoznawczą czy historyczną, najogólniej zaś rzecz ujmując, po prostu kulturową. Wieloaspektowość, interdyscyplinarność badań teolingwistycznych zakłada oczywisty udział w tomie przedstawicieli różnych dyscyplin badawczych, reprezentujących zarówno osoby świeckie, jak i duchowne, z kraju i z zagranicy.
Wartość tomu widzę nie tylko w analizach sensu stricto lingwistycznych, ale także w obudowujących je kontekstach teologicznych, historycznych, literaturoznawczych czy filmoznawczych, co jednocześnie wskazuje na potencjalnie szeroki krąg czytelników recenzowanej publikacji.

Wersja do druku Cofnij