CZAS SIĘ ZAKOŃCZYŁ

W ramach „Bałkańskiej Serii Literackiej” ukazała się tom wierszy serbskiego poety Vladimira Stojnića pt. Czas się zakończył.

Już sam tytuł tomiku stawia Czytelnika twarzą w twarz z refleksją eschatologiczną o końcu czasów, co oznacza rów­nież koniec historii. Owa „zdarzeniowość czegoś, co zdarzyć się nie może” stanowi najszerszy horyzont paradoksu, który w świecie tekstualnym kształtuje zbiór wierszy Vladi­mira Stojnicia. Najgłębszy wątek tematyczny całego zbioru stanowi relacja czas–przestrzeń oraz wizja człowieka „postrzegającego ostateczność”. Ramy zbioru zarysowują dwie części Ściana północna i Ściana połu­dniowa, które swoją stylistyką i retoryką nawiązują do poetyki dyskursu, skrótu, metafory anihilacji świata i ciała, którego być może już nie ma („W pobliżu jednego z wymyślonych kątów/W czerwonej, ceramicznej filiżance dymi kawa./W tym dymie przepadło moje ciało” Pudełko). Poeta opisuje Koniec jako eksplozję w czystej teraźniejszości katastrofy. W tomie nie brak też elementów telegraficznego dyskursu, swoistego obramowania (motyw punktu), przy czym postać po­ety (porte parole) objawia się jako kształt (nie)świadomej pa­mięci o przeżytej eksplozji.

Wersja do druku Cofnij