Współczesne doświadczenia krajów Zachodu dotyczące zarówno okresów stabilnego
wzrostu gospodarczego (połączonego z relatywnym spokojem społecznym), jak
i czasu dekoniunktury, będącej następstwem kryzysu finansowego (z towarzyszącymi
jej niepokojami i rewoltami społecznymi), wymagają szczegółowej analizy ze strony
nauk społecznych. Każda sytuacja kryzysowa, wywierając wpływ na rzeczywistość
społeczną, powinna podlegać takiej analizie nie tylko ze względu na kontekst zaistniałej
sytuacji (tj. jej przyczynę), ale także ze względu na jej bezpośrednie lub pośrednie
następstwa (często postrzegane jako funkcje ukryte na poziomie implementacji,
zaś jawne – na gruncie regulowania życia społecznego w najszerszym możliwym
sensie). Perspektywa socjologiczna, ujmująca mechanizmy instytucji demokratycznych
i roli w nich obywatela, w odmienny sposób niż podejście politologiczne
ukazuje problem napięcia między państwem a społeczeństwem w ramach procesów
globalizacyjnych. Jest to – podobnie jak inne podejścia – heurystycznie interesująca
orientacja, która pozwala reinterpretować wpływ globalizacji, gospodarki, instytucji
unijnych i ruchów społecznych na istniejącą rzeczywistość (ze społeczeństwem
obywatelskim włącznie).