TOŻSAMOŚĆ WYCHOWANKÓW MŁODZIEŻOWYCH OŚRODKÓW WYCHOWAWCZYCH

Tożsamość personalna i społeczna jednostki wzbudza w ostatnich latach zwiększone zainteresowanie badaczy. Większość związanych z nią badań koncentruje się na analizie sytuacji młodego pokolenia w kontekście przemian społeczno-kulturowych. Brak jest jednak opracowań odnoszących się do kwestii zaburzeń i nieprzystosowania społecznego młodzieży. U podstaw myślenia autora niniejszej pracy leży założenie, że istota resocjalizacji związana jest z diagnozą ukierunkowaną na rozpoznanie potencjałów młodzieży nieprzystosowanej społecznie. Wydaje się więc, że zbadanie tożsamości młodzieży przebywającej w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych to interesujący i ważny przedmiot badań zarówno z punktu widzenia naukowego, wyjaśniającego zjawiska indywidualno-psychologiczne i społeczne, jak i z racji jego wymowy wychowawczo-edukacyjnej i społeczno-politycznej.

Wersja do druku Cofnij